P37 Elspeet – Apeldoorn

Vandaag stond er geen ijsbaan op het programma. Het was zaterdag, en het was lekker druk in Elspeet. Gelukkig kon ik terecht op een terras voor een kop koffie, wat ik normaal gesproken wat later op de dag doe. Maar aangezien de route vandaag voornamelijk door bossen zou leiden, was het cafïne-gehalte al snel op peil.

Na Elspeet verlaten te hebben, kwam ik meteen in het bos terecht. Het was vandaag behoorlijk warm, dus ik was blij met de schaduw van de bomen die me telkens weer verkoeling bood. Via enkele kleinere bospaadjes kwam ik uiteindelijk uit op de Apeldoornseweg. Deze weg loopt door het bos van Paleis Het Loo, een soort snelweg door het groen, waar veel fietsers zich ook een weg baanden. Het was een mooi pad, maar ook een drukke route. Net voor het einde van de weg ging ik linksaf, en al snel bevond ik me weer op smalle bosweggetjes.

Toen kwam ik uit bij een klein, Afrikaans ogend hutje met een rieten puntdak. Op een steen ervoor stond: “Hut van Venema”. Dat moest ik even opzoeken! Het bleek dat dit hutje een favoriete plek was van Koningin Wilhelmina, waar ze vaak schilderde. En inderdaad, vanaf het hutje had je een prachtig uitzicht over een klein stukje heide, met daarachter het bos. Het was duidelijk een plek die inspireerde.

Bij het verlaten van het bos begon ik wat last van mijn voeten te krijgen, dus ik besloot even pauze te nemen. Schoenen uit, voeten omhoog – even rusten. Na wat drinken en een korte lunch ging ik weer verder, richting Apeldoorn.

Eenmaal in Apeldoorn aangekomen, liep ik langs de bekende Naald en de grote kerk. Via de statige lanen en door het groene Oranjepark kwam ik in het centrum. Daar, op de markt, kocht ik vijf doosjes aardbeien voor slechts twee euro (ze moesten er echt vanaf, het was immers het einde van de markt). Met een kilo aardbeien in de hand (veel te gezond voor mij!), liep ik naar Station Apeldoorn. En daar eindigde deze wandeling, helaas zonder ijsbanen. De volgende keer beter!