P24 Leens – Sauwerd
Vandaag begin ik mijn tocht met een rondje door Leens, wat me uiteindelijk bij de natuurijsbaan zal brengen. Al snel valt mijn neus de geur van benzine op, en het blijkt dat een aantal antieke auto’s door het dorp rijden. Een mooi gezicht, vooral als je bedenkt hoe deze klassieke wagens het dorp doorkruisen. Aan de rand van het dorp kom ik bij de ijsbaan, en loop ik over de baan heen richting de nieuwe kantine, die pas een jaar geleden is afgebouwd. De ijsbaan en de kantine zijn eigendom van de vereniging De Marne, die zich hier al jaren inzet voor het schaatsplezier van de dorpelingen.
Na mijn bezoek aan de ijsbaan loop ik het dorp weer in, waar op dat moment een gezellige fancy fair gaande is. Het trekt behoorlijk wat mensen, maar mijn route leidt me verder richting landgoed Verhildersum. Bij de parkeerplaats staan de antieke auto’s weer geparkeerd, dezelfde die ik eerder door het dorp heb zien rijden. In het gezellige restaurant op het landgoed lunch ik even, waarna ik verder het terrein verken, langs de mooie duiventil en de arbeiderswoning, en uiteindelijk op weg ga richting Wehe-den Hoorn. Omdat ik de noordkant van het dorp volg (door het bos), krijg ik weinig van het dorp zelf te zien. Kort daarna kom ik uit op een stukje van het Pieterpad, dat ik besluit te volgen.
In Mensingeweer kom ik langs de Malle Molen, een koffie- en theeschenkerij waar ik een kort praatje maak met de molenaar. Zijn molen draait prachtig in de wind, maar helaas is er vandaag geen koffie te verkrijgen. Na dit gezellige moment vervolg ik mijn tocht richting Winsum, een dorp dat ik met plezier betreed. Het heeft een levendig plein met gezellige restaurants, die uitkijken op twee indrukwekkende molens. Ik wandel verder langs een kerk met een bijzondere lange trap aan de buitenkant, die tot halverwege de toren slingert.
De natuurijsbaan van Winsum ligt wat verder weg, achter de nieuwbouwwijken. Het is een rustige plek, en hoewel de ijsbaan er goed onderhouden uitziet, voelt het wat afgelegen aan. Deze ijsbaan, opgericht in 1865, is een van de oudste van de regio, en de vereniging viert dit jaar zelfs het 150-jarig jubileum met een boek over “150 jaar schaatsplezier”. Naast het beheer van de ijsbaan is de vereniging ook actief in de wintermaanden, wanneer ze zich bezighoudt met het onderhouden van de Noorderrondritten.
Mijn route brengt me verder naar Sauwerd, waar ik via de westkant langs de natuurijsbaan van het dorp kom. Net als de ijsbaan van Ulrum ligt deze ijsbaan in een soort kuil, strak naast de terp waarop het dorp is gebouwd. De ijsbaan is van ijsvereniging Nooit Gedacht, en ik maak snel wat foto’s voordat ik mijn weg vervolg. In de verte zie ik al de auto staan, en al snel komt ook het einde van deze tocht in zicht. De volgende kunstijsbaan komt alweer in zicht, en daarmee zit ook deze etappe erop.
