P10 Ursem – Hoorn.
Na het verlaten van het charmante dorpje Ursem, zette ik koers richting de Wogmeer. De Wogmeer is een polder die tussen 1608 en 1612 werd drooggelegd door de inspanningen van zes molens. Bij het begin van de polder staat nog altijd een van deze historische molens, als een stille getuige van dat indrukwekkende werk. In de buurt van het moderne gemaal van de polder vervolgde ik mijn weg richting een kleine groep huizen. Het was even zoeken naar een doorgang naar de dijk van de Wogmeer; ik wilde natuurlijk niet zomaar door iemands tuin stormen. Gelukkig zag ik een paaltje met een groene pijl dat de uitweg wees.
Vanaf daar liep ik enkele kilometers door de uitgestrekte graslanden. Ik moet zeggen, het werd een stevige uitdaging: bij elk nieuw weiland moest ik over een schrikdraad stappen of klimmen over hekken. Het voelde als een soort polder-hordenloop!
Bij Spierdijk aangekomen, stak ik de weg over en liep vervolgens door het dorpje. Aan het eind van Spierdijk ging ik rechtsaf, de lange Bobeldijk op, in de richting van Hoorn. Links van deze afslag ligt, naar ik later hoorde, de natuurijsbaan van Spierdijk. Helaas merkte ik daar op dat moment niets van.
De Bobeldijk zelf was een eindeloze rechte weg, een flink stuk doorstappen. Na de spoorovergang bleef het nog een paar kilometer lopen totdat de ijsbaan van Hoorn eindelijk in zicht kwam. Helaas kon ik daar niet voorlangs; de locatie was omgevormd tot een vaccinatiecentrum. Toch kon ik een vreugdekreet niet onderdrukken: deze ijsbaan was de vijfde op mijn route, waarmee ik officieel het gewest Noord-Holland/Utrecht had voltooid. Een mooie prestatie, alvast in de boeken!
Met dat gevoel van voldoening liep ik verder richting het centrum van Hoorn, waar ik mijn volgende etappe zal beginnen.
