P02 Baambrugge Jaap Edenbaan.
Zaterdag 12 juni, bij de ijsbaan Baambrugge was de jeugd al vol enthousiasme aan het skeeleren, terwijl de vrijwilligers weer in de weer waren. Vandaag stond de volgende etappe op het programma: de tocht naar de Jaap Edenbaan. Na even achter de ijsbaan van Baambrugge te hebben gelopen, sloeg ik meteen het smalle weggetje in dat je ook neemt als je op weg gaat naar het startpunt van de beroemde tijdrit van Baambrugge. Met een blik op de klok ging ik verder, het spoor onderdoor, en daarna linksaf richting het schilderachtige Gein. Bij het oude station van Abcoude, dat nu dienstdoet als hotel, nam ik een welverdiend kopje koffie.
Hoewel ik het Gein al vaak per fiets had verkend, moet ik zeggen: wandelen langs dit prachtige riviertje is een hele nieuwe ervaring. Wat een ongelooflijke schoonheid, en dat onder de rook van Amsterdam, met het AMC en de Arena die in de verte opdoemen. Een onverwacht paradijsje!
Bij Driemond stak ik de brug over en liep richting de molen, waar ik een stukje van het Graaf Floris V-pad volgde. Dit pad slingert door het Diemerbos, dat onderdeel is van de Amsterdamse scheggen. Wat zijn dat, vraag je? Nou, het zijn als het ware groene vingers van de stad, die zich uitstrekken naar het omliggende landschap. Ze verbinden de drukte van de stad met de rust van de natuur en spelen een belangrijke rol in het waterbeheer en het behoud van de ecologie. Best slim bedacht, toch? Bedankt, Cornelis van Eesteren, voor dat groene stukje stadsplanning!
Na het bos doorkruist te hebben, kwam ik uit bij de vroegere meubelboulevard van Diemen (voor de oudere generatie nog wel bekend). Ik zette koers richting de natuurijsbaan van Diemen, liep langs het meertje en dook vervolgens onder het spoor en de A1 door, om mijn weg langs het Amsterdam-Rijnkanaal voort te zetten. Daar volgde ik het kanaal tot aan de Watergraafsmeer, en daarna was het een rechte lijn door de polder naar de Jaap Edenbaan.
Na 23 kilometer zat deze tweede etappe erop. Helaas had ik voor het eerst in jaren blaren – een pijnlijke herinnering dat ik dringend nieuwe wandelsokken nodig heb. Maar ondanks die blunder was het een prachtige tocht, met drie ijsbanen op de teller en een flinke dosis natuur én stadse charme.
