P22 Dokkum – Lauwersoog
Vandaag stond de laatste etappe in Gewest Friesland op het programma. Voor deze afsluitende tocht koos ik ervoor om via Lauwersoog te gaan, een pad dat meer naar het noorden slingert, in plaats van eronderdoor. Maar wat een uitdaging: met een krachtige wind van 5 tot 6 Beaufort recht in mijn gezicht was het een pittige onderneming door het open, uitgestrekte landschap richting Lauwersoog.
Mijn reis begon in het centrum van Dokkum, waar ik nog even langs de IJsberg Herberg liep. Dit is de plek waar ooit de Koninklijke IJsclub Dockum werd opgericht. Natuurlijk maakte ik nog wat foto’s van deze historische locatie. Hoewel ik eerder noemde dat dit de oudste ijsclub van Nederland is, ontdekte ik later op schaatshistorie.nl dat eigenlijk IJsclub Daventria uit Deventer die titel draagt, opgericht in 1840. Voor de Koninklijke IJsclub Dockum ontbreekt namelijk overtuigend bewijs. Het doet er niet veel toe; ik ben er geweest, en Deventer blijft nog op mijn lijstje om te bezoeken.
Na Dokkum verliet ik de stad via een charmant sluisje met een bruggetje en zette koers richting Metslawier. Hier passeerde ik molen Ropta, een indrukwekkend bouwwerk, al is hij bijna helemaal ingebouwd tussen omliggende gebouwen. De tocht ging verder naar Morra, een echt terpdorpje met, hoe kan het ook anders, een kerkje dat fier op het hoogste punt staat. Vanaf daar wandelde ik verder naar Anjum.
De lucht boven me was rumoerig: straaljagers scheurden door de lucht en zorgden voor het nodige spektakel. Gelukkig keerde de rust pas rond vier uur in de middag terug, precies op tijd om van het landschap te genieten. In Anjum viel mijn blik direct op de natuurijsbaan aan de rechterkant. Deze baan, geopend in 1986, voldoet aan de officiële wedstrijdmaten en ligt er keurig verzorgd bij. Na een kort bezoek vervolgde ik mijn pad.
Via een tunnel, die met indrukwekkende deuren in de dijk was afgesloten, kwam ik op de lange weg die richting de zeedijk leidt. Hierna begon het laatste stuk van de tocht, over een soort afsluitdijk die het Lauwersmeer scheidt van de Waddenzee. De dijk bood een weids uitzicht, en ik voelde de wind nog altijd stevig tegen mijn gezicht. Uiteindelijk bereikte ik de haven van Lauwersoog, het eindpunt van deze prachtige tocht. Een waardige afsluiting van mijn avontuur door Friesland, vol historie, natuurschoon en de altijd aanwezige Friese wind.
