P19 Mantgum – Leeuwarden

Vanuit het station van Mantgum vervolgde ik mijn weg door de schilderachtige straatjes en kwam al snel uit bij de kerk die trots op de terp staat. Daarna liep ik langs de sportvelden, waar het een drukte van belang was. Nieuwsgierig bleef ik even staan kijken en werd beloond met een paar levendige wedstrijdjes kaatsen, gespeeld door de jeugd van Mantgum. Prachtig om te zien hoe deze Friese sport hier nog zo leeft.

Via een charmant bruggetje verliet ik Mantgum en vervolgde mijn tocht richting Weidum. Nadat ik door het dorpje was gelopen, beklom ik een dijk en aan de andere kant zag ik de natuurijsbaan van Weidum liggen. Deze ijsbaan werd in 1992 aangelegd, en in 2012 vond hier het eerste ‘Fries kampioenschap Shorttrack’ op natuurijs plaats. Wat een mooie historie!

Even verderop passeerde ik een Amerikaanse windmotor uit 1920. Kort daarna stuitte ik weer op de Zwette en volgde het schilderachtige ‘Swettepaad’. Een ijsje van de ijsboerderij kon ik niet weerstaan, een heerlijke traktatie voor onderweg. Bij Leeuwarden aangekomen zag ik de Swettehaven, het startpunt van de legendarische Elfstedentocht. Ik moest even glimlachen bij de herinnering aan 1986, toen ik hier ergens mijn schoenen achterliet na de tocht.

Vanaf de Swettehaven liep ik verder over het industrieterrein, onder het aquaduct door, en sloeg linksaf. En daar stond ik dan, bij mijn inmiddels zevende kunstijsbaan: de Elfstedenhal. Deze schaatsbaan, geopend in 2015, verving de oude ijshal van Leeuwarden vanwege verouderde en verboden koelvloeistof. De hal lag er verlaten bij, maar ik vond een bankje om even neer te strijken. Met een kop koffie in de hand bekeek ik het beeld en de nostalgische foto’s aan de muur, herinneringen aan Friese schaatsgeschiedenis.

Daarna wandelde ik nog een klein stukje door het sfeervolle Leeuwarden, uiteraard na het obligate wachten voor een open brug. De stad liet zich van haar mooiste kant zien, met de imposante, scheef staande Oldehove-toren. Mijn opa noemde deze toren altijd de ‘brieke tower’ in zijn Stadfries dialect. De leuke straatjes met verrassende doorkijkjes benadrukten hoe Leeuwarden op verschillende terpen is gebouwd.

Ten slotte kwam ik weer uit bij het station. Mijn tocht zat erop, maar wat een prachtige route was het weer.