P14 Workum – IJlst.
Het was een prachtige ochtend op het sfeervolle plein van Workum. Met uitzicht op de statige kerk en de historische waag, genoot ik van een heerlijke cappuccino. De zon scheen zachtjes door de bomen, en het plein ademde een rustieke, Friese charme uit. Na even rustig gezeten te hebben, was het tijd om mijn spullen in te pakken en de tocht richting IJlst te beginnen.
Mijn wandeling startte door de hoofdstraat van Workum, waar ik langs het bekende Jopie Huisman Museum kwam. De straat was levendig, en charmante huisjes met mooie geveltjes stonden in een rij als een klein sprookjesdorp. Iedereen die de Elfstedentocht heeft gefietst, kent deze straat ongetwijfeld. Hier en daar steken ijzeren bolders uit de stoep, alsof er op elk moment een schip zou kunnen aanmeren. Of zou dat mijn verbeelding zijn? Misschien zijn het wel “Workumertjes,” net zoals de beroemde Amsterdammertjes, bedacht ik me glimlachend.
De route voerde verder door een leuk woonwijkje waar iedereen een bootje aan het water had liggen, direct achter het huis. Het leek wel een klein Venetië van Friesland. Ik liep over de brug, die me naar de andere kant van de trekvaart bracht, en moest lachen toen ik me realiseerde dat al deze bruggen onderdeel zijn van de route van de schaats Elfstedentocht. Een prachtig beeld, hoe deze waterwegen in de winter veranderen in een magische schaatstocht. Overigens stonden vandaag alle bruggen open, en dat zou een terugkerend thema van de dag blijken te zijn!
Na de Nijhuzumerdijk gevolgd te hebben, kwam ik op een weg met de mysterieuze naam “Nummer.” Welk nummer zou je krijgen op een weg die gewoon “Nummer” heet? Het moest wel een stukje Friese logica zijn, dacht ik met een glimlach. Onderweg stonden op toegangshekken allerlei spreuken die me aan het denken zetten. Eentje luidde: “Het kan niet fout gaan, hooguit anders dan verwacht.” Laten we hopen dat mijn route vandaag zonder omwegen verloopt, want mijn spieren zouden dat anders dan verwacht misschien niet kunnen waarderen! Een andere spreuk was: “Alles kan, maar het hoeft niet.” Daar kon ik me wel in vinden. Wie anders dan een mafkees gaat tenslotte vrijwillig langs alle kunstijsbanen?
Mijn pad leidde me via het Brekkenpaad naar Oudega, of Oudega “versie 2” zoals mijn vriend Herman het altijd noemt. Onderweg kwam ik langs het Flakke Brekken, een meer dat zijn naam eer aan doet: het water was zo kalm en spiegelglad dat je zou zweren dat het een perfecte ijsvloer was, als het niet toevallig 22 graden was! Ik vervolgde mijn tocht via de Rigedyk en nam het fietspad dat langs het spoor liep richting IJlst.
Bij Nijesyl, een klein dorpje net voor IJlst, stak ik nog een laatste brug over. Rechts van me lag de Wildedraai, een bochtig watertje waar de schaatsers tijdens de Elfstedentocht een scherpe 90 graden draai maken wanneer ze van IJlst naar Woudsend schaatsen. Wat een toepasselijke naam! Even later bereikte ik het station van IJlst. Daarmee zat deze etappe erop, en ik had onderweg maar liefst vijf keer voor een open brug gestaan. Met recht de “open bruggen etappe”! Een dag vol kleine avonturen, verrassingen en een vleugje humor, zoals alleen Friesland dat kan bieden.
