P14 Made – Utrecht.

Vrijdag: de laatste dag van het avontuur. Eerlijk is eerlijk, ik had mezelf voorgenomen de etappes vandaag wat korter te houden. Het leek me fijn om onderweg wat meer tijd te hebben om rond te kijken. Maar na het plannen van de route zag ik toch op tegen het laatste stuk. Veel steden, weinig betaalbare hotels, en een route die niet bepaald eenvoudig leek. Uiteindelijk besloot ik om dan maar twee etappes in één dag te doen. Een flinke uitdaging, maar waarom ook niet?

Vanuit Made, net boven Breda, zette ik koers naar het noorden. Helaas had ik de wind recht uit het noordoosten. Dat betekende flink doortrappen. Eerst volgde ik de Bergse Maas en eenmaal bovenop de dijk kreeg ik een prachtig uitzicht over de Biesbosch. Even genieten, en dan weer door.

De lange Moerdijkbrug bracht me naar Dordrecht, waar ik de Oude Maas overstak en via Zwijndrecht en Ridderkerk richting Rotterdam fietste. Eenmaal daar reed ik over de imposante Van Brienenoordbrug. Vanaf de brug daalde ik af naar de hockeyvelden bij het Toepad, waar ooit de Rotterdamse ijsbaan stond. Zoals Lisa van der Spek al eens vertelde: alles was netjes opgeruimd. Alleen de kenmerkende bogen van de oude ijsbaan stonden er nog. Een korte blik, en dan weer verder.

Dwars door Rotterdam ging het, langs de Nieuwe Maas en onder de iconische kubuswoningen door. Net buiten de stad, langs de Zweth, kreeg ik de schrik van mijn leven. Op amper honderd meter boven me raasde een vliegtuig over. Natuurlijk, ik had kunnen weten dat ik dicht bij vliegveld Zestienhoven was. Toch een onverwacht spektakel!

Na Delft begon het landschap te veranderen. De hoeveelheid kassen nam flink toe en voor ik het wist fietste ik Den Haag binnen. Hier vond ik de laatste kunstijsbaan op mijn lijstje: De Uithof. Yes! Alle kunstijsbanen van Nederland heb ik nu bezocht! Een bijzonder moment, maar de reis was nog niet ten einde. Het rondje moest compleet worden gemaakt, en daarvoor moest ik naar Utrecht.

Den Haag achterlatend, belandde ik in een natuurgebied in aanleg boven Zoetermeer. Hier had ik een goed uitzicht op de opvallende skipiste van Zoetermeer—een gigantisch gevaarte midden op het platteland. Het ziet er misschien wat vreemd uit, maar het schijnt er leuk skiën te zijn!

Na Zoetermeer fietste ik door Boskoop, een dorp dat zijn naam eer aandoet met talloze boomkwekerijen. Bij Woerden volgde ik het oude trekpad langs de Oude Rijn. Wat een prachtig stukje route! Echt een aanrader voor wie recreatief wil fietsen. En als kers op de taart kwam ik langs Kasteel de Haar bij Haarzuilens. Sprookjesachtig mooi.

Nog een kleine tien kilometer en daar was-ie dan: de ijsbaan van Utrecht, De Vechtsebanen. Na een afstand van zo’n 160 kilometer stapte ik af. Niet eens echt moe, maar vooral voldaan. De vrijdagavond gaf de ijsbaan een stille, verlaten sfeer. Geen betere plek om dit avontuur af te sluiten.

Toen restte er nog één laatste stukje: mijn fiets terugbrengen. Nog eens tien kilometer… grr. Maar daarna wachtte een heerlijke douche, wat meer dan verdiend voelde na een reis van in totaal 1212 kilometer.

De cijfers van deze tocht?

• Totale afstand: 1212 km
• Hoogste punt: 68 meter (bij Geleen)
• Gemiddelde snelheid: 18 km/u
• Buien: geen!
• Zon: volop, al was het fris.

En nu? Op naar een nieuw avontuur. Misschien… Inzell op de fiets?