Etappe 2 Groesbeek – Grefrath.

Gisteren, bij aankomst op de camping, stonden de tenten snel overeind. Het bleek een prachtige plek, omringd door groen, en we hadden al gauw het gevoel dat we hier goed zaten. Na een verfrissende douche maakten we op ons kleine kooksetje een simpele maaltijd. Verrassend genoeg smaakte het nog best aardig. Na wat ontspannen praten besloten we al snel de slaapzak in te kruipen. De avond en nacht brachten hun eigen ritme: regen die onophoudelijk op het tentdoek kletterde, alsof de hemel even stoom moest afblazen.

De volgende ochtend, met alles ingepakt, wilde ik de dag beginnen met een kop koffie. Maar Pim had een betere ontdekking gedaan: een kasachtige ruimte bij de receptie met een gezellige zithoek. Daar stond een koffieapparaat, compleet met een paar cups en een schoteltje voor donaties. Een kleine bijdrage, en we hadden heerlijke, warme koffie om de ochtend mee af te trappen. Daarna weer alles op de fiets gesjord, klaar voor het volgende stuk van de tocht.

We reden door het rustige landschap en bereikten na een tijdje Gennep. Daar troffen we een bakker die open was, en natuurlijk konden we de verleiding niet weerstaan. Nog een broodje, nog een kop koffie (je kunt tenslotte nooit genoeg koffie hebben), en toen verder, langs de Maas. De route voerde ons over prachtige paden, soms zelfs over wat uitdagend gravel. Het was afwisselend en leuk, en het weer werkte gelukkig mee.

Na Arcen draaiden we langzaam richting Duitsland. Vlak voor de grens liep het even mis: volgens onze kaart zou het gravelpad doorlopen, maar precies bij de Duitse grens stopte het abrupt. Na een kleine omweg vonden we de juiste route weer en vervolgden we onze weg richting Straelen. Ondertussen werd de lucht steeds dreigender, en we hoorden het onheilspellende gerommel van naderend onweer. Nog 12 kilometer te gaan… We trapten stevig door, hopend de regen voor te blijven.

Bij de campingreceptie vielen de eerste druppels, precies op tijd dus. We werden gelukkig snel geholpen, samen met een Amerikaanse bikepacker die net tegelijk met ons aankwam. We kregen een plekje toegewezen, en het werd een race tegen de klok. De tenten stonden razendsnel, en we gooiden haastig al onze spullen naar binnen. En toen brak het los: de regen viel met bakken uit de lucht, en het leek wel of onze lieve Heer met stoelen stond te gooien in zijn stormende woede.

Nu zit ik droog in mijn tent, met het luide gerommel van regen om me heen, dit verhaal te schrijven. Morgen wacht weer een nieuwe etappe. Op naar het volgende avontuur!