Etappe 16 La Resgia naar Borgonuovo
Rond elf uur stopte de regen eindelijk, maar de echte verrassing kwam pas later: de temperatuur daalde plotseling naar vier graden. Ik trok mijn trainingsjasje aan voor wat extra warmte, glipte mijn slaapzak in en ritste mijn regenjas dicht. Deze gebruikte ik als een soort condoom voor het voeteneind van de slaapzak – een creatieve oplossing tegen de kou. Over het midden van mijn slaapzak legde ik een trui om mijn bovenlichaam wat extra bescherming te geven. De koude wind sloop door de ventilatiegaten van de tent, maar met de extra lagen voelde het uiteindelijk warm genoeg om in slaap te vallen. Ondanks de frisse lucht buiten viel ik snel in een rustige slaap, dankbaar voor de kleine aanpassingen die mijn nacht comfortabel maakten.
De volgende ochtend werd ik wakker toen het zonnetje door de tent scheen. Het warme ochtendlicht voelde heerlijk en de frisse lucht was een welkome verademing na de koude nacht. De tent was al snel opgewarmd door de zon, en ik voelde me weer helemaal verfrist. Ik haalde mijn broodjes en koffie op bij de receptie van de camping – zo’n kleine luxe in de ochtend is altijd welkom. Daarna maakte ik mijn fiets weer klaar en begon rustig aan de dag. In het begin volgde ik de hoofdweg, maar al snel zocht ik de rust van een parallelweg, weg van het drukke verkeer. De weg voelde rustiger, het dal werd breder, en langzaam merkte ik dat ik een prachtig langlaufgebied binnenreed, waar de loipes nu fietspaden waren geworden.
Op een gegeven moment dook er een vos op. Hij sprong nieuwsgierig een paar meter voor me uit en ik probeerde dichterbij te komen om hem te filmen. Maar de vos had blijkbaar geen zin in mijn gezelschap en rende telkens voor me uit, steeds net niet dichtbij genoeg om goed vastgelegd te worden. Het leek wel een kat-en-muisspel. Hij wilde steeds het struikgewas in duiken, maar of er was een sloot die hem tegenhield, of een drukke weg waar hij niet in wilde springen. Zo bleef hij voor me uitrennen, altijd net buiten mijn bereik.
In Semanda stopte ik bij een klein restaurantje voor een verwarmende soep. De verloren zouten werden weer aangevuld en met hernieuwde energie fietste ik verder richting Sankt Moritz. Vlak voor Sankt Moritz moest ik twee keer afstappen. Hoewel ik de kracht had om mijn fiets omhoog te krijgen, gleden mijn banden weg over het losse gravel. Maar eenmaal boven werd ik beloond met een prachtig uitzicht op een bergmeer, met in de verte het treinstation van Sankt Moritz, beroemd om zijn rode treinen van de Rhätische Bahn.
Sankt Moritz was druk, maar het gaf me een goed beeld van de luxe en schoonheid van dit bergstadje. Na het verlaten van de hoofdweg kwam ik langs de St. Karl Borromäuskerk, waar ik even pauzeerde. Daarna reed ik langs verschillende luxe hotels en kwam ik bij een volgend bergmeer, vol windsurfers en windfoilers. Het was een bijzonder gezicht, en eerlijk gezegd, zou ik het zelf ook wel eens willen proberen.
Daarna begon de Maloja-pas, een pas met serieuze haarspeltbochten. De afdaling was eindeloos en heerlijk. Het voelde geweldig om eindelijk naar beneden te suizen, met elke bocht het gevoel van vrijheid die je krijgt als je in een goede flow zit. De fiets voelde steeds meer als een verlengstuk van mezelf. Ik begon meer vertrouwen te krijgen, elke bocht bracht dat super gevoel, zoals je vroeger had met schaatsen, wanneer je hard door een bocht ging. Ik tikte zelfs de 60 km/u aan, zag ik later op Strava – dat gaf een enorme kick!
Onderweg ontdekte ik nog een paar prachtige parallelweggetjes. Ik reed door dorpjes met huizen waarvan de daken bedekt waren met grote platen steen, door straatjes die de charme van vervlogen tijden hadden, en langs een brug die sierlijk over kabbelend water boog.
Na een paar uur fietsen kwam ik bij Camping Acquafraggia Di Lisignoli Guido in Borgonuovo. De kerktoren stond midden op het grasveld, precies waar mijn tent stond. Het uitzicht op de watervallen aan de overkant maakte de locatie perfect. Ik ging lekker zitten, de rust van de plek omarmend, en schreef dit stukje neer, tevreden over de dag en de reis die ik aan het maken was.
