P25 Sauwerd – Groningen.
Onderweg naar Sauwerd werd ik overvallen door een fikse wolkbreuk. Het leek alsof de hemel openbarstte, maar gelukkig klaarde het snel weer op tegen de tijd dat ik aankwam. De lucht brak open, en de zon deed haar best om tussen de wolken door te piepen. Het weer was me gunstig gezind, en ik kon droog mijn tocht vervolgen.
Mijn doel voor vandaag: de natuurijsbaan van Adorp. De vorige keer had ik al die van Sauwerd bezocht, dus Adorp stond nu op het lijstje. Dit kleine dorpje, net onder Sauwerd, verraste me meteen. De ijsbaan was niet te missen, gelegen midden in het dorp, vlak naast een speeltuin en omringd door een stukje grasland. Het bijbehorende clubgebouw, ‘t Golden Stee, zag er piekfijn uit. Alles lag pal naast de molen Aeolus, die momenteel gerestaureerd werd. De ijsvereniging draagt de prachtige naam Wintervreugd Adorp, en dat gevoel was hier zeker voelbaar.
Na mijn bezoek aan Adorp vervolgde ik mijn weg richting Zuidwolde, dwars door de uitgestrekte landerijen. Langs het pad zag ik borden die op ruilverkaveling wezen, een teken van de herinrichting van het landschap hier. Al gauw passeerde ik de molen Koningslaagte en na een tijdje kwam ik uit bij de ijsbaan van Zuidwolde. Hier is de ijsvereniging Zuidwolde gevestigd, en ook deze baan lag er keurig bij. Terwijl ik wat meer informatie over de vereniging zocht, ontdekte ik een charmant gebruik: in Zuidwolde en het nabijgelegen Noordwolde wordt een groen-witte vlag uitgehangen als het ijs stevig genoeg is om te schaatsen. Een fijne traditie, en eens wat anders dan een simpele app-melding!
In het dorp Zuidwolde zelf was het een gezellige drukte, want er bleek een kunstroute te zijn uitgezet. Mensen liepen in groepjes door de straten om de kunstwerken te bewonderen, en het gaf het dorp een levendige sfeer. Ik nam even de tijd om op een bankje te zitten, genoot van een broodje en een kop koffie, en keek naar het komen en gaan van de bezoekers.
Daarna ging ik weer verder, via de nieuwbouwwijken van de stad Groningen, richting mijn volgende bestemming: de ijsbaan Kardinge. Maar voordat ik daar aankwam, moest ik eerst een flinke heuvel bedwingen. Het leek me een goed idee om in de nabijgelegen uitzichttoren te klimmen, hoewel ik snel doorhad dat die waarschijnlijk voor kleine kinderen bedoeld was. Bijna bleef ik boven vastzitten, maar het was de moeite waard. Het uitzicht over de stad Groningen en, nog belangrijker, over kunstijsbaan nummer acht, was fantastisch. Nummer acht dus, dacht ik bij mezelf, dat betekent dat ik nu op de helft ben van mijn kunstijsbaanavontuur!
Kardinge, geopend in 1993 en genoemd naar het omliggende natuurgebied, markeerde destijds het einde van de oude kunstijsbaan in het Stadspark. Ik maakte nog wat foto’s van de indrukwekkende baan en vervolgde mijn weg richting het centrum van Groningen. De route leidde me langs iconische plekken zoals de Martinitoren, de Grote Markt, en de Vismarkt. Uiteindelijk kwam ik aan bij het station, waar ik met de trein “Marianne Timmer” terugreisde naar Sauwerd.
Met deze tocht achter de rug kijk ik alweer uit naar de volgende etappe. Langzaam maar zeker beweeg ik weer zuidwaarts, met Assen als mijn volgende bestemming. Op naar het volgende avontuur!
