Etappe 6 Oberwesel – Wattenheim.
‘s Morgens scheen het zonnetje heerlijk, ideaal om de tent en de gewassen kleding goed te laten drogen! De broodjes lagen al klaar bij de receptie, dus we konden meteen aan het ontbijt beginnen. We hadden ook goed geslapen, al leek het soms net of de schepen die over de Rijn voeren, dwars door de tent kwamen. Dit gold ook voor de treinen die over de druk bereden spoorlijn raasden.
We pakten rustig in en om 10:30 waren we onderweg. Dit keer volgden we gewoon de Rijn zonder omwegen, en hoewel het nog steeds hoogwater was, waren alle fietspaden prima te doen.
Onderweg maakte ik een foto van het prachtige Kasteel Pfalzgrafenstein, dat statig midden in de Rijn ligt. Het kasteel, met zijn ronde toren, steekt scherp af tegen de stroom van de rivier. Gebouwd op een klein eiland, was het oorspronkelijk een tolstation voor schepen die door de Rijn wilden varen. Vanuit de verte zag het eruit als een sprookjesachtig bastion, met zijn witte muren die het blauwe water reflecteerden.
Na de foto fietsten we verder richting Mainz. Daar houdt het bekende pad voor mij op! Na het oversteken van de Rijn, ging het verder langs de andere oever. Het was heel vreemd, maar het leek wel of we langs de dijk bij Monnickendam fietsten! Dijken, weilanden en koeien – we vroegen ons af of we misschien verkeerd gereden waren.
Na even bellen, bleek de geplande camping onder water te staan. Dan maar door naar de volgende, maar dat was best nog een eind. Het voordeel was wel dat we de 25 kilometer die we verloren hadden ten opzichte van de planning, nu weer hadden ingehaald.
Na stevig doortrappen, kwamen we bij de camping aan. Niemand te bekennen, alles was dicht… aanbellen, opbellen, aanbellen… Net toen we verder wilden rijden op zoek naar een alternatief, werd ik teruggebeld. De eigenaar, niet de jongste, was net twee uur geleden teruggekomen uit Italië.
Na een zeer uitgebreide rondleiding, zetten we snel de tent op, maakten een maaltijd van avontuurlijk voedsel en zetten een kop koffie. Tijd om lekker te douchen en dan uit te buiken. Welverdiend na zo’n lange rit!
