Etappe 22: Montafia – Frinco – Montafia
Vandaag voelde als het toetje van deze reis. Na mijn bezoek aan de ijsbaan in Turijn stond nu Frinco op de agenda. Het rondje was op zich niet zo groot, slechts 50 kilometer, maar onderschat die heuvels niet! Steile klimmen, het soort waar je benen van gaan branden en je adem zwaar in je borst hangt.
De hitte was weer meedogenloos. Bij elke klim leek het alsof ik op een hometrainer in een oververhitte sauna zat. Geen zuchtje wind om de warmte van mijn huid te blazen. De lucht hing stil, en de zweetdruppels rolden onafgebroken van mijn voorhoofd. Maar er schuilt altijd een beloning in doorzettingsvermogen. En daar, in de verte, verscheen het kasteel van Frinco, trots en statig boven op de heuvel. Het kasteel leek me toe te kijken, als een oude getuige van alle geschiedenis die het had meegemaakt.
Toch wachtte nog één laatste inspanning: de fiets weer omhoog duwen tot bijna aan de top. Helaas kon ik niet het kasteel zelf betreden. Het wordt momenteel verbouwd, nadat de prachtige poort aan de hoofdingang jaren geleden was ingestort. Het herstel is in volle gang, en dat is een geruststellende gedachte. Dit stukje historie verdient het om te blijven bestaan.
Het kasteel van Frinco heeft een bijzondere plek in mijn familieverhaal. Uit het stamboomonderzoek van mijn vader en broer kwam naar voren dat een verre voorvader, Ceasar Claudius Mazzetti, in 1580 vanuit deze plek naar Bolsward vertrok. Daarmee begon de geschiedenis van de Van der Hauws in Nederland. Hoe hij precies in het Friese land terechtkwam, blijft vooralsnog een mysterie, eentje waar mijn familie nog steeds naar speurt. Maar voor vandaag was het voldoende om te weten dat ik een klein deel van zijn reis, zij het in omgekeerde richting, had afgelegd.En daarmee komt dit avontuur tot een einde. Wie weet wat volgend jaar brengt. Misschien een vervolg naar Baselga, Collalbo, Innsbruck, en Inzell? Maar dat blijft nog even een droom. Voor nu bedank ik iedereen voor het meeleven, voor de reacties, en voor het delen van dit avontuur. Tot de volgende keer, met hopelijk weer zulke mooie herinneringen in het verschiet!
