Etappe 19: Galliatte naar Viverone

Vannacht werd ik wakker door het lawaai van onweer en even later hoorde ik de regen op de tent. Althans dat dacht ik, want er viel niet alleen water uit de lucht, maar ook een stortvloed aan eikels en takjes! Tja, als je in de schaduw van een boom wilt staan, kan dit nu eenmaal het gevolg zijn. Ik keek op mijn telefoon, mm 3 uur en ik zie trouwens ook dat de telefoon bijna leeg is. Tja deze camping had geen elektriciteitsvoorziening voor mij. 

Toen het steeds harder is gaan waaien ben ik de tent uitgegaan. Telefoon en belangrijkste spullen heb ik meegenomen naar het toiletgebouw. Tijdens het schuilen kon ik gelijk mijn telefoon laden. Na een uurtje werd het rustig en ben ik weer naar mijn tent gegaan en in mijn slaapzak gekropen. Gelukkig viel ik snel in slaap.

Toen ik ‘s ochtends wakker werd, waren mijn buren uit Salzburg al aan het inpakken. Ik ben mijn tent uit gegaan en heb een kop koffie gezet en een pannenkoek gebakken. Vervelen hoefde ik me niet, want de auto van de buren startte niet. Ik heb nog aangeboden om te helpen, maar was niet nodig. Ze hadden al een landgenoot inschakkeld. Kortom, onder het genot van mijn koffie met pannenkoek heb ik heel het schouwspel kunnen gadeslaan in mijn stoeltje voor de tent. 

Mmm ik kijk naar mijn benen en ik moet zeggen: Ik wordt er ook niet knapper op! Mijn rechter scheenbeen zit vol krassen. Bij elk stoplicht kom ik met mijn benen tegen het pedaal aan, dat bedekt is met punten bedoeld voor de grip. De rest van mijn benen lijkt wel bubbeltjesfolie, zoveel muggen heb ik gehad. En ze zoemen niet eens, grrr. Dus als ze prikken, melden ze zich niet eens beleefd aan!

Nadat mijn tent droog was van de regen van afgelopen nacht, heb ik alles ingepakt en ben ik weer op weg gegaan. Vandaag staat voornamelijk het maken van kilometers over B-wegen op de agenda. Gelukkig is het nog bewolkt en is de zon minder fel! Het was overal stil: stil in de dorpjes en rustig op de weg. Tja, het was zondag, dus geen terras te vinden… 

of toch wel? Ik zag een bord met “koffie e.d.” staan. Ik reed door de poort en jawel, bankjes en een bar! Ik liep naar binnen en wilde een cappuccino bestellen. De vrouw begon echter een heel Italiaans verhaal af te ratelen! Voorzichtig gaf ik in het Engels aan dat ik haar niet begreep. Het Italiaanse tempo van haar woorden werd heftiger en luider. Waar had ik dit eerder gezien? Vervolgens liep ze naar de poort, die werd gesloten, en een klein deurtje werd geopend waar ik met mijn fiets naar buiten werd gedirigeerd! Ik heb geen idee, maar ik vermoed dat het gesloten was. Met een hoofd vol met vragen, vervolg ik mijn weg en ach een cappuccino is eigenlijk ook niet zo belangrijk. Ook spookte er door mijn hoofd dat op deze manier ik nooit een relatie ga krijgen met een italiaanse schone. Hoe ik aan deze gedachte kom geen idee. 

Ik kwam nog langs een zeer vervallen kasteel, castellazzo Novarese. Het kasteel staat in het centrum van het dorp. Na het dorp verlaten te hebben gaat het vele kilometers door rijst- en maisvelden. Ik kom onderweg vele onbekende volgels tegen. Van dit witte met lange kromme zwarte snavel en zwarte poten. Ik begrijp dat dit een Ibus is. 

Uiteindelijk kwam ik aan op de Camping Internazionale del Sole. Na me aangemeld te hebben werd ik begeleid naar mijn campeerplek. Helaas was het duits of engels niet zo goed, maar met handen en voeten kwamen we er prima uit. Oh ja, ik heb ook weer wat geleerd zo: con o senza albero? Dit was namelijk een vraag die aan mij werd gesteld, tijdens het begeleiden naar een plek. Tja, als je schaduw wilt, is dat best belangrijk, toch?