P04 Olympisch stadion – halfweg

Op een mooie dag begon ik mijn wandeling bij metrostation Amstelveenseweg, waarna ik mijn weg vervolgde richting het Olympisch Stadion. Het was een bijzondere route, die me over het IJsbaanpad leidde. Toen ik aankwam, viel mijn blik direct op een standbeeld van een persoon die de beroemde ‘Eed van de Horatii’ leek af te leggen, terwijl hij blijkbaar geen last had van een frozen shoulder – iets waar ik helaas wel mee te maken had.

Eenmaal binnen in het Olympisch Stadion, kwamen meteen herinneringen naar boven aan twee bijzondere evenementen: de WK Schaatsen van 2018 (11 maart) en de rollatorrace van 2017 (6 september), waar mijn oom trots een medaille had gewonnen. Na mijn bezoek aan het stadion liep ik verder richting het IJsbaanpad. Onderweg stak ik het spoor over, waar de museumtram Amsterdam-Amstelveen regelmatig voorbij rijdt. Ik kwam langs de tennisvelden, waar ooit de Amsterdamsche IJsclub (AIJC) haar natuurijsbaan had, van 1937 tot 1989.

Ik moest meteen denken aan een mooie foto die ik als klein kind had, waarop ik op het grasveld naast de ijsbaan zat te spelen. Mijn ouders gingen vaak met mij hierlangs op weg naar het Amsterdamse Bos. De Amsterdamse IJsclub heeft door de jaren heen meerdere ijsbanen in de stad gehad. Zonder dat ik het wist, leidde mijn vorige etappe langs bijna al deze locaties. Maar de mooiste herinnering was toch wel die van het Museumplein, waar tegenover het Concertgebouw het prachtige en enorme clubhuis van de IJsclub stond. Wat ik overigens niet wist, was dat bij de oprichting van de IJsclub in 1905 de beroemde architect Berlage het openingswoord had gehouden.

Hoewel ik de tennisvelden goed in het zicht had, was het beroemde witte huis helaas niet zichtbaar door de bomen. Ik vervolgde mijn route langs de Nieuwe Meer sluizen, onder de A4 door, en passeerde de volkstuin van Ons Buiten. Mijn weg leidde me verder naar de Wielerbaan Sloten en het Velodrome Amsterdam, een plek waar menig schaatser zijn of haar wielerrondjes heeft gereden – en nog steeds doet. Via een pittoreske molen en het politiebureau in Sloten kwam ik uiteindelijk bij het zwarte pad, dat me verder richting Halfweg leidde.

Vlak bij de oude suikerfabriek besloot ik even een pauze te nemen en ergens een hapje te eten. Na de welverdiende rust vervolgde ik mijn weg naar huis. De etappe was geslaagd, maar ik kijk nu al uit naar etappe 5, die me richting de ijsbaan van Haarlem zal brengen.